Η Τουρκία ξέμεινε από στρατηγικές επιλογές. Θα συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο ή θα τιμωρηθεί
7 Δεκεμβρίου 2020
Η Τουρκία, έπειτα από μια μακρά προσπάθεια καταγραφής και επιβολής των παράνομων διεκδικήσεων της στο πεδίο της Ανατολικής Μεσογείου, αναγκάστηκε να συρθεί στο τραπέζι των προκαταρκτικών συνομιλιών, για μια πιθανή έναρξη διερευνητικών επαφών για το ένα και μόνο θέμα που αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.
Οι πολιτικές ονειρώξεις περί γκρίζων ζωνών, αποστρατικοποίηση των νησιών ή άλλα θέματα εθνικής κυριαρχίας ούτως ή άλλως έχουν εξαιρεθεί ρητά, σύμφωνα με τις δηλώσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας προς τον ΟΗΕ, από την Δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης από το 2015 και επί της κυβερνήσεως του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του πρώην Υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου. Επομένως, κάθε άλλη προσπάθεια από την πλευρά της Τουρκίας για έναρξη διαπραγματεύσεων εφ’ όλης της ύλης θα αποτελέσει ένα ακόμη πλήγμα στην ήδη πληγωμένη διεθνή αξιοπιστία της.
Όσον αφορά στην ελληνική στάση, αυτή είναι ξεκάθαρα οριοθετημένη κατά το Διεθνές Δίκαιο και από τον σεβασμό των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτό. Επομένως οποιαδήποτε διπλωματική πρωτοβουλία προς την κατεύθυνση επίλυσης του προβλήματος δύναται να κινείται και θα κινείται μόνο μέσα στο συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο.
Ενδέχεται βέβαια, αφού η Τουρκία απέτυχε για ακόμα μια φορά στην Ανατολική Μεσόγειο μετά τον Έβρο, να κάμψει την αποφασιστικότητα της Ελληνικής Κυβέρνησης με την διπλωματία των κανονιοφόρων και να επιστρέψει στο πεδίο της κλασικής διπλωματίας προσπαθώντας να προωθήσει την αυτόματη μετατροπή των παράνομων διεκδικήσεων της σε νόμιμα δικαιώματα. Το Διεθνές Δίκαιο όμως διέπεται από κανόνες και διαδικασίες, που θα πρέπει να γίνονται σεβαστές από όλα τα κράτη και φυσικά όχι κατά το δοκούν, εκτός και εάν πάλι το γεωπολιτικό φαντασιακό της Τουρκίας έχει αλλοιώσει και τους πιο βασικούς κανόνες κατανόησης της πραγματικότητας και πρακτικής που διέπει τις διεθνείς σχέσεις.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα ειρηνική, που εργάζεται σταθερά για την αρμονική συνύπαρξη μεταξύ των κρατών στην ευρύτερη περιοχή. Αποδέχεται ότι, σε περίπτωση αποτυχίας τυχόν διαπραγματεύσεων πάνω στο συγκεκριμένο πρόβλημα οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ με την Τουρκία, υπάρχει και πάντα η δυνατότητα προσφυγής στην διεθνή δικαιοσύνη, σεβόμενη απολύτως την όποια απόφαση της. Αυτός άλλωστε είναι και πιο ασφαλής δρόμος για ένα κράτος που σέβεται το Διεθνές Δίκαιο, ενώ παράλληλα κατανοεί ότι για να επιτύχει την πλήρη ενεργοποίηση εκμετάλλευσης των κυριαρχικών του δικαιωμάτων απαιτείται συμφωνία σε δυνητικές περιοχές δικαιοδοσίας, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Η Τουρκία βρίσκεται για ακόμη μια φορά σε ένα υπαρξιακό γεωπολιτικό δίλημμα, εάν θα συμπεριφερθεί ως ένα πολιτισμένο κράτος που εργάζεται πραγματικά για την επωφελή δημιουργία διμερών σχέσεων με την Ελλάδα ή θα συνεχίσει τον ολισθηρό δρόμο ενός ιδιότυπου νέο-οθωμανικού επεκτατικού εθνικισμού, που μόνο θυμηδία προκαλεί στην διεθνή κοινότητα. Εάν επιλέξει την πρώτη συμπεριφορά η Ελλάδα θα είναι εκεί, να συμμετέχει με καλή πίστη στην κοινή προσπάθεια για την ευημερία των λαών μας, εάν επιλέξει την δεύτερη συμπεριφορά θα βρει για ακόμα μια φορά απέναντί της την ενότητα του ελληνικού λαού, την σιδερένια αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων μας, και την αποφασιστικότερη στάση των συμμάχων μας. Η Τουρκία όμως γνωρίζει καλά, ότι έχει ξεμείνει από στρατηγικές επιλογές. Είτε θα συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο, είτε θα τιμωρηθεί.
